Badanie Audiometrem co to jest i kto powinien z niego skorzystać?
Badanie audiometryczne jest podstawową metodą, która pozwala ocenić stan zmysłu słuchu pacjenta. Wyróżniamy różne rodzaje audiometrii, tonalną, słowną i wysokich częstotliwości. Przeczytaj dalej aby dowiedzieć się jak rozróżnić poszczególne rodzaje audiometrii, dla kogo wskazane jest tego rodzaju badanie, jak wygląda jego przebieg i jak interpretować wyniki.
Spis treści
Badanie audiometrem – Definicja i rodzaje
Badanie audiometryczne wykorzystuje urządzenie nazywane audiometrem. Audiometr generuje dźwięki o różnej częstotliwości w zależności od tego, które pasmo słuchu chcemy przebadać na różnych poziomach głośności dźwięku od -10 dB do 120 dB. Ze względu na rodzaj stosowanych sygnałów audiometry dzielimy na:
- Audiometry tonowe (tzw. Audiometria tonalna) - generujące sygnały tonowe w zakresie 125–8000 Hz
- Audiometry słowne (tzw. Audiometria słowna) - pozwalające badać słuch za pomocą sygnałów mowy
- Audiometry wysokich częstotliwości (tzw. Audiometria nadprogowa) - generujące sygnały w zakresie 8000–16 000Hz
Badanie audiometrem ma na celu określenie wielkości, typ i miejsce ubytku słuchu. Jest badaniem bezbolesnym i w pełni nieinwazyjnym.
Jak wygląda badanie audiometryczne?
Aby badanie przebiegło miarodajnie pacjent powinien przebywać w kabinie ciszy czyli specjalnie przygotowanym pomieszczeniu, które jest wyizolowane i wytłumione. Do przeprowadzenia badania wykorzystuje się słuchawki nauszne najlepiej TDH-39 i słuchawkę wyposażoną w tzw. wibrator kostny, który umieszcza się na wyrostku sutkowatym znajdujący się tuż za małżowiną.
Jak interpretować wyniki badania?
Wyniki audiometrii jak już wcześniej zostało wspomniane są przedstawione w postaci – Audiogramu na którym widać dwie linie:
- Krzywa Kostna – czyli wynik badania z przewodnictwa kostnego, który został uzyskany za pomocą wibratora kostnego. Krzywa kostna zawsze znajduje się wyżej od krzywej powietrznej.
- Krzywa powietrzna – czyli wynik badania z przewodnictwa powietrznego, który został uzyskany za pomocą słuchawek nausznych.
Z kolei kolory prezentowane na wyniku badania oznaczają:
Czerwony – Ucho Prawe
Niebieski – Ucho Lewe
Zapis badania może mieć wiele form w zależności od tego jaki sposób stosuje placówka w której badanie wykonujemy, czyli można spotkać zapis:
Czerwony – Ucho Prawe
Niebieski – Ucho Lewe
Zapis badania może mieć wiele form w zależności od tego jaki sposób stosuje placówka w której badanie wykonujemy, czyli można spotkać zapis:
- Obu uszu razem na jednym audiogramie.
- Osobne audiogramy odpowiadające dla danego ucha.
INTEPRETACJĘ WYNIKU BADANIA ZALECA SIĘ POZOSTAWIĆ SPECJALIŚCIE I NIE NALEŻY WYKONYWAĆ TEGO NA WŁASNĄ RĘKĘ. Treści tutaj zawarte służą tylko do celów edukacyjnych.
W zależności od zapisu i zawartego w nim wyniku można odczytać rodzaj i stopień niedosłuchu:
- Rodzaj niedosłuchu dzielimy na niedosłuch: odbiorczy, przewodzeniowy i mieszany.
- Stopnie niedosłuchu dzielimy na: prawidłowy, lekki, umiarkowany, znaczny i głęboki.
Tabela 1. Sposoby określenia stopnia uszkodzenia słuchu według wytycznych Bureau International d’Audiophonologie ( BIAP) i World Health Organization, WHO-1997 (WHO/PDH/97.3, 1997)
Stopień ubytku słuchu oznaczamy wyliczają średnią z progu słyszenia dla trzech lub czterech częstotliwości: 500 Hz, 1000 Hz, 2000 Hz, 4000 Hz (wg WHO), 1,2 i 3 kHz (Medycyna Pracy), 500,1000,2000 (orzecznictwo odszkodowawcze ZUS).
Stopień ubytku słuchu oznaczamy wyliczają średnią z progu słyszenia dla trzech lub czterech częstotliwości: 500 Hz, 1000 Hz, 2000 Hz, 4000 Hz (wg WHO), 1,2 i 3 kHz (Medycyna Pracy), 500,1000,2000 (orzecznictwo odszkodowawcze ZUS).
STOPIEŃ USZKODZENIA SŁUCHU
Prawidłowy
Lekki
Umiarkowany
Znaczny
Głęboki
BIAP
Do 20 dB HL
21-40 dB HL
41-70 dB HL
71-90 dB HL
Ponad 90 dB HL
WHO
Do 25 dB HL
26-40 dB HL
41-60 dB HL
61-80 dB HL
Ponad 80 dB HL
Klasyfikacja stopni ubytków słuchu wg WHO:
- Brak uszkodzenia słuchu (poniżej 25dB): brak lub bardzo małe problemy ze słuchem, pełne słyszenie szeptu
- Małe uszkodzenie słuchu (26- 40dB): możliwość słyszenia i powtarzania słów mówionych normalnym głosem z odległości 1m. W tym przypadku zalecana jest porada audiologiczna- możliwa potrzeba aparatu słuchowego
- Umiarkowane uszkodzenie słuchu (41- 60dB): możliwość słyszenia i powtarzania słów mówionych podniesionym głosem z odległości 1m. W tym przypadku zwykle aparat słuchowy jest rekomendowany
- Duże uszkodzenie słuchu (61- 80dB): możliwość słyszenia niektórych słów, wypowiadanych krzykiem do ucha lepszego. W tym przypadku aparat słuchowy jest konieczny
- Głębokie uszkodzenie słuchu
Kto powinien poddać się badaniu?
Audiometria jest rekomendowana powinna być prowadzona u osób:
- pracujących w hałasie
- narażonych na wpływ związków chemicznych (w tym leki) mające działanie ototoksyczne
- w podeszłym wieku
- z niedosłuchem wrodzonym, bądź dziedzicznym w rodzinie
- odczuwających ubytek słuchu
- mających problem z rozumieniem mowy
- po przebytej chorobie takich jak: przewlekłe choroby uszu (zapalenia), choroby ucha wewnętrznego jak np. choroba Meniere’a; urazy akustyczne (bardzo głośne nagłe dźwięki po których słyszymy gorzej, czasami odczuwamy ból uszu), perforacja błony bębenkowej
Jeżeli należysz do grupy osób wymienionych powyżej, bądź masz wątpliwości co do stanu zdrowia swojego słuchu – warto zwrócić się do dedykowanego specjalisty. Przeprowadzenie badania pozwoli w sposób szybki i bezinwazyjny zidentyfikować skalę problemu oraz podjąć stosowne leczenie. Umów się na badanie w naszej placówce.
BIBLIOGRAFIA: Protetyka słuchu [Hearing healthcare profession]. Hojan Edward (ed.), Poznań 2014. Adam Mickiewicz University Press. Seria Akustyka nr 19, Pp. 863. ISBN 978-83-232-2748-9. ISSN 0554-8039. Audiologia kliniczna. Zarys. Wydanie IV poprawione i rozszerzone pod redakcją Antoniego Pruszewicza i Andrzeja Orębowskiego. Poznań 2010. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Medycznego im. Karola Marcinkowskiego w Poznaniu. ISBN 978-83-7597-066-1.